به نام خدا 

با سلام وقبولی طاعات 

جهانی که امروز در آن زندگی می کنیم را می توان به لحاظ سبک زندگی ،جهانی مصرفی دانست واین امر نیز ارتباط نزدیکی با منطق اقتصادی حاکم بر جهان یعنی منطق سرمایه داری دارد .<<انباشت دم افزون سرمایه برای سرمایه گذاری مجدد>> منطقی است که سرمایه داری از آن پیروی می کند وپر بیراه نیست اگر ادعا کنیم که مبدا پیدایش چنین منطقی پیدایش <<مازاد تولید >>بود .اقتصاد ماشینی به دلیل تولید انبوه ومازاد تولیدی که از خود به جا می گذاشت جایگزین اقتصاد معیشتی گردید وبه تبع آن سود سرشاری را نیز به همراه داشت .سرمایه داری به منظور انباشت دم افزون سرمایه نیازمند به مصرف رساندن کالاهای حاصل از تولید انبوه خود است به همین دلیل باید به دنبال بازار مصرف انبوه باشد .مسلم است که بازار های موجود در هر جامعه ای محدود ودر معرض اشباع می باشند .لذا سرمایه داری برای بقاء خود می بایست از داخل مرزها فراتر رفته وبازار های موجود در جوامع دیگر را نیز در اختیار خود بگیرد . اما این امر با یک مشکل اساسی به نام بازار مصرف مواجه است .بازار مصرف ، آن هم مصرف انبوه مستلزم تغییر ذائقه بازار به تناسب محصولات تولید شده است ودر غیر این صورت این امکان وجود نخواهد داشت وسرمایه داری برای ادامه بقاء با مشکل روبه رو خواهد شد . جامعه ایراتصور کنیم که افراد آن به دلایل فرهنگی وسنتی موجود در آن جامعه از یک نوع سبک پوشش مخصوص پیروی می کنند وهمه بلا استثنا این سبک پوشش را رعایت می کنند ومتفاوت بودن در این جامعه مساوی با نا هنجاری است . حال اگر یک تاجر سر مایه دار بخواهد در این جامعه تجارت شلوار جین ویاشلوار لی بکند لاجرم با شکست روبه رو خواهد شد وسرمایه خود را به باد خواهد داد زیرا در این جامعه شلوار جین ویا لی به مصرف نخواهد رسید وبرای به مصرف رساندن این محصول باید ذائقه این جامعه را تغییر داد حال سرمایه داری با ورود خود به هر جامعه ای فرهنگ مصرف رانیز وارد آن جامعهمی کند تا بدین وسیله بتواند کالاهای تولید شده خود را به مصرف برساند .پس در این جا وظیفه ما ایجاب میکند به هر نحوی شده جلوی این کالاهای خارجی گرفته شود به فرض مثال من مادر اگر نگذارم فرزند سراغ لباسهای خارجی ، لوازم آرایشی خارجی ،وسائل زندگی خارجی ،…… رود می شود کم کم جلوگیری شود