بنابراين يک زن به عنوان مادر از حيث تاثير محيطي نقش تعيين کننده اي دارد؛
زيرا به عنوان مهم خانواده درتامين فضاي عاطفي و ايجاد محيط امن و آرام براي فرزندان موثراست و از اين مهمتر نقش بسيار تعيين کننده او از هنگام انعقاد نطفه تا رسيدن به سن آموزش و رفتن به مدرسه است؛ که در مقايسه با نقش پدر در اين مقطع بسيار با اهميت تر است زيرا در دوران جنيني مادر مستقيم ترين نقش را دارا است.
اين ارتباط در هفته بيست و هشتم، زماني که جنين اصوات زيادي، از جمله ضربان قلب و صداي مادر را مي شنود آغاز مي شود.(آسلين وهانت، 2001)
جنين به صداي مادر که مثلا بلند کتاب (يا قرآن ) مي خواند (و یا درعزاداری اباعبدالله(علیه السلام) شرکت می کند و به سینه زنی می پردازد؛مادر باعث می شود، فرزندش به اينگونه اصوات ورفتارهای پسندیده) عادت کند.(دي پيترو و همکاران، 2002)
اين بيانات ما را به اين مهم رهنمون مي سازد که،اگر زني می خواهد فرهنگ ساز عاشورایی باشد؛ قطعا مي تواند اين دوران حساس را با توجه به آموزه هاي فراگرفته از دين و سعي بر عمل به آن ها مانند اينکه در قبل از بارداري و يا هنگام بارداري: توجه به احاديث ائمه و خواندن اذکار و آيات وارد شده در قبل و بعد از تشکيل نطفه با استفاده از کتبي همچون خواص الآيات، حليت المتقين، اقبال الاعمال و بحار الانوار و… گوش سپردن و يا تلاوت آيات نوراني کلام وحي و روضه خوانی ها و مداحی ها،توجه به تفسير و فلسفه نهضت حسینی(به قول حاج آقا بهجت: هیئتی شدن چه آسان، حسینی شدن چه مشکل)، حضور در کلاس هاي بحث اخلاقي و يا علمي ديني و ديگر اعمال توصيه شده در اين دوران حساس (مانند هميشه با وضو بودن، رو به قبله خوابيدن، به خاطر قرب الهي عمل به انجام رسانيدن و…) مي تواند اثرات روحي و معنوي فراواني(مانند روحیه عدم ظلم پذیری و شجاعت و ایثار) از همان ابتدا بر فرزند جنيني خود بگذارد که هيچ کس جز او قادر به چنين تأثيري نخواهد بود.